دانش بومی و فناوری زیلوبافی کاشان

نویسندگان

دانشگاه کاشان

چکیده

زیلو، زیرانداز تخت‌پنبه‌ای است با مقاومت در برابر حرارت و جذب گرما، که مردم نواحی گرم و خشک کویر مرکزی ایران همچون یزد، میبد، اردکان، اردستان، کاشان و سمنان، برای در امان ماندن از گرما می‌بافتند و در مساجد، اماکن عمومی و مذهبی و منازل استفاده می‌کردند. اما امروزه بافت و کاربری این هنر بومی در کاشان، به‌شدت رو به کاهش است و جز اندکی از بافندگان بدان مشغول نیستند. از آنجا که پژوهش مدوّنی دربارۀ زیلوبافی کاشان صورت نگرفته است، نگارندگان در پژوهش پیش ‌رو تاریخچۀ زیلوبافی در این شهر را بررسی کرده، ابزارهای بافت، مراحل پیش از تولید و روند تولید آن را، با توجه به جامعۀ آماری ده‌نفره شامل هشت نفر بافندۀ زیلو، یک نفر فروشندۀ زیلو و مسئول مرکز هنرهای سنتی کاشان، به‌منظور شناخت علل زوال این هنر بومی بررسی نموده‌اند. نتایج حاصل از این پژوهش توصیفی‌تحلیلی در جامعۀ آماری زیلوبافان شهر کاشان، نشانگر آن است که صنعتی شدن شهر کاشان با تأسیس کارخانه‌های مختلف به‌خصوص ریسندگی و تولید و مصرف فرش ماشینی، موجب به حاشیه راندن زیلوبافی شده است. همچنین بالا رفتن میانگین سن استادکاران زیلوباف، نیاز به جایگزین شدن آن‌ها را با نیروی جوان آموزش‌دیده تشدید می‌کند و همکاری همه‌جانبۀ ارگان‌های دولتی و خصوصی را برای پیشگیری از فراموش شدن این هنر بومی و سنتی می‌طلبد.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Native Knowledge and Technology of Zilubafi1 in Kashan

نویسندگان [English]

  • Farane Madani
  • Amirhosein Chitsazian
University of Kashan
چکیده [English]

Zilu is a flat heat resistance cotton rug, which was used in hot and dry parts around Iran’s Dasht-e Kavir like Yazd, Meybod, Ardakan, Ardestan, Kashan, and Semnan in order to protect places like Mosques, public and religious places, and houses from the heat. But these days the creation and usage rate of this native art is decreasing and only a few weavers are still in this business. Due to the lack of written research about Kashan’s Zilubafi, this study’s authors seek to find the reason behind this art’s declination through studying the history, tools and pre-production and production process of Zilubafi based on the statistical population of 10 people, consisting of 8 zilu weaver, one zilu salesman, and the head of Kashan’s ancient art center. This descriptive-analytical study shows that the art of Zilubafi is declining because of the city’s industrialization process, the establishment of different factories, especially spinning factories, and production and usage of factory produced carpets. Also, the high age of these weavers brings out the need to train new and young Zilu weavers. Saving this ancient and native art requires the cooperation of both governmental and private organizations

کلیدواژه‌ها [English]

  • Zilubafi
  • Native art
  • Traditional weaving
  • Handicrafts
  • Kashan city