مطالعۀ معماری و سیر تحول تاریخی زیارتگاه غایب در کاشان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار مرکز مستندنگاری، مطالعات معماری و مرمت، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 دانشیار گروه ادیان و فلسفه، دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

3 دانشجوی معماری، گروه معماری، دانشکدۀ معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

چکیده

در جنوب غربی کاشان و در فاصلۀ اندکی از گورستان فیض، زیارتگاهی مشهور به امامزاده غایب قرار دارد. بنا بر عکس‌های هوایی سال‌های 1335 و 1343 این بقعه در میان مزارع و باغ‌ها واقع‌شده است. امروز وضعیت تغییر کرده و واحدهای مسکونی و بناهای دیگر در همان حوالی مشاهده می‌شود، اما هنوز هم بخش وسیعی از محیط پیرامون بنا شامل باغ‌ها و اراضی زراعی است. بر اساس کتیبۀ سنگی، این بقعه زیارتگاه قائم آل محمد(ص) بوده و به سال 920ق ساخته یا تعمیر شده است. بنا شامل گنبدخانه‌ای در مرکز و فضاها و شبستان‌هایی پیرامون آن است و مسجد و حسینیۀ نوساز و حیاطی را نیز شامل می‌شود. همۀ این مجموعه در برِ معبری واقع شده که در جوار بقعه، مسقف شده است. آب‌انباری در سوی دیگر معبر و در برابر بقعه قرار دارد. مطالعۀ بنا نشان می‌دهد تخریب‌هایی در آن صورت گرفته و بخش‌های نیز از گذشته تاکنون بدان افزوده ‌شده است. علاوه بر این، بررسی نقشه و سازمان‌دهی فضایی بقعه نشان از آن دارد که بنا به‌تدریج شکل‌ گرفته است. لذا این پرسش مطرح است که اصل بنا چه بوده؟ در چه زمانی ساخته‌ شده و چه تغییراتی را نیز از سر گذرانده است. این مطالعه در پی یافتن هستۀ نخستین بقعه و روند توسعۀ آن است. روش تحقیق این مطالعه تفسیری‌تاریخی است و عمدۀ اطلاعات بر پایۀ مطالعه و مستندسازی بنا و محیط پیرامون آن و مصاحبه با افراد مطلع محلی جمع‌آوری‌ شده است. در عین‌ حال همۀ این اطلاعات به‌همراه اسناد موجود همچون کتیبه، تفسیر شده‌اند تا شکل اولیه و نحوۀ توسعۀ بنا روشن شود. نتایج تحقیق و از جمله مقایسۀ این بنا با نمونه‌های دیگر نشان می‌دهد که بنای اولیه بقعه‌ای کوچک بوده که احتمالاً بر جای یک بنای سرجه‌پیمایی ساخته ‌شده و سپس با دو فضای شمالی و جنوبی تکمیل ‌شده است. این ترکیب در دورۀ متأخرتر به بنایی نُه‌بخشی مشتمل بر یک گنبدخانه و هشت فضا در پیرامون تبدیل شده و با افزوده شدن بخش‌های دیگر، به شکل نهایی خود درآمده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Study of Architecture and the Historical Evolution of Ghāyeb Shrine in Kashan

نویسندگان [English]

  • Hamidreza Jayhani 1
  • Mohammad Mashhadi Noushabadi 2
  • Setareh Aghabeigi 3
1 Associate Professor, Centre for Documentation, Architectural Studies and Restoration, Faculty of Architecture and Urban Planning, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Associate Professor, Department of Religions and Philosophy, Faculty of Literature and Foreign Languages, University of Kashan, Kashan, Iran
3 Student, Department of Architecture, Faculty of Architecture and Art, University of Kashan, Kashan, Iran
چکیده [English]

In the southwest of Kashan, a short distance from Fayz Cemetery, there is a shrine known as the Ghayeb Shrine. According to aerial photographs of 1956 and 1964, this tomb was mainly located between farms and gardens. Although the current situation has changed slightly and residential units and other buildings can be seen in the vicinity, still, a large part of the surrounding area includes gardens and farmlands. According to the existing stone inscription, this tomb was the shrine of Ghāem al-e Mohammad and dated back to 1514. The building consists of a chamber in the center, other spaces, and Shabistans around it. It also includes a newly built mosque, a Hosseinieh (religious center), and a courtyard. The whole complex is located on a passage that is roofed next to the tomb. Also, a cistern is located on the other side of the passage and in front of the tomb. The study of the building shows that some parts have already been destroyed while some other parts have been added to it. Hence, the questions that are raised are how the building looked like in origin, when it was built, and what changes it has undergone. This study seeks to find the core of the original tomb and the process of its development. The research method is descriptive historical, and most of the information has been collected through the survey and documentation of the building and of its surroundings as well as interviews. All the information and documents have been interpreted to determine the original form and the following development of the building. The results showed that the original building was a small tomb built in place of a water management room (sarejeh peymayi), and then was developed and found this form, including a dome with eight spaces around it.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Kashan
  • Boqa of Imamzadeh Ghayeb
  • Historic shrine
  • Safavid era
  1.  

    1. ادارۀ اوقاف و امور خیریۀ کاشان (1392)، پرونده به نامه شمارۀ 902277 ، موقوفۀ حاج صفی‌خان.
    2. ادارۀ میراث‌فرهنگی کاشان (1381)، پروندۀ ثبت زیارتگاه شاه یلان در فهرست آثار ملی ایران.
    3. تراب‌زاده، عباس (1396)، «نظام سنتی آبیاری چشمۀ سلیمانیه فین»، پژوهشنامه کاشان، دورۀ 15، شمارۀ 2: 158ـ171.
    4. تراب‌زاده، عباس (1391)، بررسی و تحلیل مردم شناختی زیارتگاه‌های شهرستان کاشان، پایان‌نامه، دانشگاه آزاد، تهران ـ مرکز، استاد راهنما: محمدصادق فربد و فریبا میراسکندری.
    5. جیحانی، حمیدرضا و همکاران (1398)، «زیارتگاه گلچقانۀ کاشان، مطالعۀ ویژگی‌های معماری و سیر تحول تاریخی آن»، فصلنامۀ کاشان‌شناسی، دورۀ 14، شمارۀ 1: 81ـ114.
    6. جیحانی، حمیدرضا و همکاران (1399)، «مطالعۀ مرکز محلۀ پنجه‌شاه کاشان با تأکید بر نقش زیارتگاه و عناصر معماری و شهری پیرامون»، فصلنامۀ کاشان‌شناسی، دورۀ 13، شمارۀ 1: 3ـ38.
    7. دفتر فنی ادارۀ میراث‌فرهنگی و گردشگری کاشان، نقشۀ محلات تاریخی کاشان.
    8. دهخدا، علی‌اکبر (1377)، لغت‌نامۀ دهخدا، مؤسسۀ چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
    9. زروانی، مجتبی و مشهدی نوش‌آبادی، محمد (1389)، «جریده‌برداری و سقایی؛ میراث قلندران و جوانمردان»، مطالعات عرفانی، شمارۀ 11: 61ـ90.
    10. غایبی، حسن (1397)، مصاحبه با نویسندگان مقاله، در منزل شخصی ایشان.
    11. مشهدی نوش‌آبادی، محمد (1395)، «اسطورۀ غیبت دختر»، ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی، شمارۀ 45: 249ـ282.
    12. مشهدی نوش‌آبادی، محمد و جیحانی، حمیدرضا (1399)، «قدمگاه امام علی(ع)؛ در جست‌وجوی تربت‌خانۀ ایلخانی کاشان»، مجلۀ مطالعات معماری ایران، شمارۀ 18: 89ـ112.
    13. معین، محمد (1386)، فرهنگ فارسی معین، بی‌جا: انتشارات زرین.
    14. نراقی، حسن (1382)، آثار تاریخی شهرستان‌های کاشان و نطنز، تهران: انجمن آثار و مفاخر و فرهنگی.